Kontynuując temat Dominikany warto pokazać jeszcze jej inną stronę. Zwyczajne, niepolukrowane życie. Wprawdzie nie miałam okazji tam pomieszkać, a zdjęcia zrobione są podczas kilku wypadów w głąb wyspy, ale i tak więcej widać, niż w hotelowych kondominiach. Mieszkańcy Dominikany są w większości mniej lub bardziej ciemnoskórzy. Ciekawostką jest to, że niektórzy z nich mają.... niebieskie lub zielone oczy!! Właściwie ani niebieskie, ani szare, lecz jakby wpadające w granat. Miałam okazję spotkać takiego Dominikańczyka i przyznam, że jest to nad wyraz zadziwiające! Możliwe, że we krwi niebiesko-, czy zielonookich Dominikanczyków jest polska domieszka, gdyż nasi rodacy mieli swój wkład w zasiedlenie wyspy.
Po tragicznej klęsce Napoleona w Rosji w 1813 r. oddziały polskie, które wiernie walczyły u jego boku, w obawie przed represjami ze strony zaborców, uciekły razem z dyktatorem do Francji. Tam Napoleon postanowił wykorzystać polskie korpusy w jakimś zbożnym celu, oczywiście służącym Francji, dlatego wysłał je do tłumienia powstań na Haiti, francuskiej kolonii. Walki, które Polacy tam stoczyli z haitańskimi powstańcami były bardzo krwawe, mało kto z polskiej załogi w ogóle stamtąd powrócił. Reszta Polaków osiedliła się na Hispanioli (tak nazywano wyspę) i wiadomo, geny poszły w świat..:) Do dziś można spotkać zwłaszcza na Haiti polskobrzmiące nazwiska!
Mieszkańcy Dominikany są niezwykle otwarci i życzliwi. Odpowiedzą na każde pytanie, nawet, jak do końca nie znają odpowiedzi;) ale przynajmniej próbują. Ciężko pracują, by zarobić na utrzymanie licznych rodzin, ale czasem ma się wrażenie, ze ta praca to dla nich rozrywka. Gdy tylko jest okazja, tańczą, śpiewają.
Co kraj to obyczaj. Trynidad ma swoje calypso, Jamajka reggae, a Dominikana słynie z merengue. Mawiają, że merengue to taniec niewolników, ludzi, którzy mieli kajdany na nogach...Merengue był pełen swawoli, energii i zmysłowości, ale był również przejawem buntu. Może dlatego podczas tańczenia merengue stopy prawie nie odrywają się od podłogi i niewiele się przesuwają, cała uwaga tańczącego koncentruje się na ruchach biodrami.
Mówi się, że Dominikana jest krajem bezpiecznym. Do pewnego stopnia to prawda. W hotelowych enklawach turyści mogą czuć się bezpiecznie, ale co innego w większych ośrodkach miejskich, jak np. w Santo Domingo, stolicy wyspy. Jednakże na tle Karaibów Dominikana jawi się naprawdę spokojnym i bezpiecznym państwem (czego nie można powiedzieć o Haiti i Jamajce).
Na filmie jest kilka zdjęć, gdzie widać, jak rzeźnik dzieli mięso. Wszystko to odbywa się na ulicy, w warunkach mało wspólnych z higieną. Potem to podzielone na części mięso wystawiane jest na sprzedaż przed sklepami i wisi sobie, czekając na nabywców. Na Dominikanie nie ma czegoś takiego, jak Inspekcja Sanitarna, która kontroluje warunki, w jakich przechowywana jest żywność. Zastanawiałam się, jakież to mięso podawane jest w hotelach? Czy to z miejskich kramików? Okazuje się, że mięso dla turystów jest sprowadzane z Argentyny, która ma określone przepisy sanitarne, zaakceptowane przez zagranicznych właścicieli hoteli. Zapomniałam dodać, że znakomita większość hoteli, stacji benzynowych, fabryk, jest w obcych rękach, nie należy do Dominikańczyków. Najczęściej takimi rekinami finansowymi są Majorkanczycy, ale i Amerykanie, Holendrzy...:) Ciekawostką jest to, że na Dominikanie, w jej północnej części odkryto najbogatsze na świecie... złoża bursztynu!!! Występuje też tam minerał zwany larimar - jedyny na świecie, przepiękny, błękitny kamień, mylony z turkusem.
Uniwersalnym napojem - na wszystkie dolegliwości, bóle, ale i na dobry nastrój, jako afrodyzjak - jest Mama Juana. Jest to specjalna nalewka z rumu na ziołach, przygotowana w specjalny sposób i odpowiednich proporcjach - rum, czerwone wino i miód. Jest kilka sposobów sporządzania Mamajuany, niektórzy nie dodają wina, inni najpierw zalewają winem, a po paru dniach wylewają je i dodają rum i miód. W sklepach można kupić już gotową nalewkę, albo butelkę z suchymi ziołami i samemu przyrządzić napój.
Z Dominikany przywozi się też rum - najlepszy rum dominikański jest zawsze na literę B.
Znakomite są też cygara dominikańskie. Ale, jak i na Kubie, trzeba uważać na podróbki:)
Kawa - należy do wyjątkowych. A jak kto lubi to może kupić przepiękne rzeźby, czy obrazy - do wyboru, do koloru:)
Po tragicznej klęsce Napoleona w Rosji w 1813 r. oddziały polskie, które wiernie walczyły u jego boku, w obawie przed represjami ze strony zaborców, uciekły razem z dyktatorem do Francji. Tam Napoleon postanowił wykorzystać polskie korpusy w jakimś zbożnym celu, oczywiście służącym Francji, dlatego wysłał je do tłumienia powstań na Haiti, francuskiej kolonii. Walki, które Polacy tam stoczyli z haitańskimi powstańcami były bardzo krwawe, mało kto z polskiej załogi w ogóle stamtąd powrócił. Reszta Polaków osiedliła się na Hispanioli (tak nazywano wyspę) i wiadomo, geny poszły w świat..:) Do dziś można spotkać zwłaszcza na Haiti polskobrzmiące nazwiska!
Mieszkańcy Dominikany są niezwykle otwarci i życzliwi. Odpowiedzą na każde pytanie, nawet, jak do końca nie znają odpowiedzi;) ale przynajmniej próbują. Ciężko pracują, by zarobić na utrzymanie licznych rodzin, ale czasem ma się wrażenie, ze ta praca to dla nich rozrywka. Gdy tylko jest okazja, tańczą, śpiewają.
Co kraj to obyczaj. Trynidad ma swoje calypso, Jamajka reggae, a Dominikana słynie z merengue. Mawiają, że merengue to taniec niewolników, ludzi, którzy mieli kajdany na nogach...Merengue był pełen swawoli, energii i zmysłowości, ale był również przejawem buntu. Może dlatego podczas tańczenia merengue stopy prawie nie odrywają się od podłogi i niewiele się przesuwają, cała uwaga tańczącego koncentruje się na ruchach biodrami.
Mówi się, że Dominikana jest krajem bezpiecznym. Do pewnego stopnia to prawda. W hotelowych enklawach turyści mogą czuć się bezpiecznie, ale co innego w większych ośrodkach miejskich, jak np. w Santo Domingo, stolicy wyspy. Jednakże na tle Karaibów Dominikana jawi się naprawdę spokojnym i bezpiecznym państwem (czego nie można powiedzieć o Haiti i Jamajce).
Na filmie jest kilka zdjęć, gdzie widać, jak rzeźnik dzieli mięso. Wszystko to odbywa się na ulicy, w warunkach mało wspólnych z higieną. Potem to podzielone na części mięso wystawiane jest na sprzedaż przed sklepami i wisi sobie, czekając na nabywców. Na Dominikanie nie ma czegoś takiego, jak Inspekcja Sanitarna, która kontroluje warunki, w jakich przechowywana jest żywność. Zastanawiałam się, jakież to mięso podawane jest w hotelach? Czy to z miejskich kramików? Okazuje się, że mięso dla turystów jest sprowadzane z Argentyny, która ma określone przepisy sanitarne, zaakceptowane przez zagranicznych właścicieli hoteli. Zapomniałam dodać, że znakomita większość hoteli, stacji benzynowych, fabryk, jest w obcych rękach, nie należy do Dominikańczyków. Najczęściej takimi rekinami finansowymi są Majorkanczycy, ale i Amerykanie, Holendrzy...:) Ciekawostką jest to, że na Dominikanie, w jej północnej części odkryto najbogatsze na świecie... złoża bursztynu!!! Występuje też tam minerał zwany larimar - jedyny na świecie, przepiękny, błękitny kamień, mylony z turkusem.
Uniwersalnym napojem - na wszystkie dolegliwości, bóle, ale i na dobry nastrój, jako afrodyzjak - jest Mama Juana. Jest to specjalna nalewka z rumu na ziołach, przygotowana w specjalny sposób i odpowiednich proporcjach - rum, czerwone wino i miód. Jest kilka sposobów sporządzania Mamajuany, niektórzy nie dodają wina, inni najpierw zalewają winem, a po paru dniach wylewają je i dodają rum i miód. W sklepach można kupić już gotową nalewkę, albo butelkę z suchymi ziołami i samemu przyrządzić napój.
Z Dominikany przywozi się też rum - najlepszy rum dominikański jest zawsze na literę B.
Znakomite są też cygara dominikańskie. Ale, jak i na Kubie, trzeba uważać na podróbki:)
Kawa - należy do wyjątkowych. A jak kto lubi to może kupić przepiękne rzeźby, czy obrazy - do wyboru, do koloru:)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz